Twee maanden later, weer een hoop meegemaakt!

Het heeft deze keer wat langer geduurd dan normaal. Veel avonturen meegemaakt, weinig tijd gehad om te schrijven, dus nu dan maar in het vliegtuig naar Lima om de familie na 4 maanden weer te zien. Ik heb hier op het moment een huilende baby in m'n nek, maar hopelijk is het verslag voor jullie wel vermakelijk
Wat betreft het leven in Cusco is er niet veel veranderd. M'n stage bevalt nog steeds super, de groep vrienden is nog hechter en steeds weer nieuwe cultuurverschillen waar ik achter kom. Om maar meteen met dat laatste te beginnen: wildplassen is hier totaal geen probleem. Sterker nog, het maakt niet uit of het midden op de dag is of 's avonds laat, het gebeurt gewoon. Zonder problemen midden op straat waardoor je af en toe moet uitwijken om geen natte schoenen te krijgen. Verder is het gelukkig wel een schone stad waarin je er als buitenlander al snel achter komt dat ze hier een stuk kleiner zijn. Niet alleen door het feit dat je overal over iedereen heen kijkt, maar ook door het feit dat je net wat vaker moet bukken dan normaal. Takken van bomen worden net iets lager afgeknipt en uithangborden hangen soms net wat lager. Gelukkig is het niet zo dat ik met m'n hoofd vol bulten rondloop, maar het is wel iets dat na 4 maanden begint op te vallen.
Daarnaast is het ook te merken dat het regenseizoen eraan komt. Af en toe zijn er al stevige regenbuien met goed wat onweer en hagel. Laatst had het zo erg gehageld, dat het leek alsof er een flink pak sneeuw lag. Gelukkig is het nog maar af en toe en is het over het algemeen nog lekker zonnig.

Dan de vriendengroep die ik hier heb. Door samen uitgaan, uiteten, samenwonen en reisjes maken wordt die alsmaar hechter. Zo zijn we midden november met wat Belgen, een Deense, een Australiër, een Engelse en nog zo'n gekke Nederlander naar Lima geweest. De reis was met de organisatie PeruHop, erg aan te raden als je met een leuk gezelschap het een en ander van Peru wilt zien. Het eerste deel was het langst in de bus, 's nachts en de hele ochtend waarna we aankwamen in Nasca. Althans, Jonas, Chrissy en ik, de rest ging door naar Ica. Wij gingen met z'n drieën namelijk over de lijnen van Nasca vliegen, erg indrukwekkend. In een klein 8-persoons vliegtuigje kregen we door de co-piloot al figuren aangewezen en werden er genoeg misselijkmakende rondjes gevlogen om goede foto's te kunnen nemen.
Hierna namen we de bus naar Ica om met de rest van de groep een Pisco-workshop te doen. Pisco is het nationale drankje van Peru, een drankje zoals jenever of wodka, gemaakt van druiven. Het druivensap wordt gedestilleerd waarna er een goedje met een alcoholpercentage van zo'n 40% overblijft. Dit kun je puur drinken, maar door de interessante smaak verrek je daar nogal wat gezichtsspieren mee. Gelukkig hebben ze hier wat op bedacht en maken ze er Pisco Sour van. Dit is een lekkere cocktail waarin de Pisco wordt gemixt met eiwit, ijs, suiker en een zuur Peruaans drankje.
Tijdens onze workshop moest er natuurlijk ook het een en ander geproefd worden, dus na ons vliegavontuur zonder ontbijt was de toon al meteen gezet en was het een gezellige middag.
Vervolgens reden we door naar een ander deel van Ica, een oase genaamd Huacachina. Ondertussen waren we in de woestijn aangekomen, dus het was erg bijzonder om dan ineens zo'n meertje te zien met palmbomen en voldoende hotels er omheen. Na dit allemaal te hebben vastgelegd, gingen we met zandbuggy's de woestijn in. Dit was al een hele ervaring op zich doordat onze chauffeurs als afgekeurde Dakar-chauffeurs kennelijk redelijk wat ervaring hadden met het bezorgen van een flinke adrenaline kick bij hun 8 passagiers. Driftend, vliegend en schreeuwend manoeuvreerden we ons door de woestijn om uiteindelijk bovenop een van de bergen aan te komen. Hier begon het volgende avontuur, we gingen namelijk sandboarden. Dat is dus snowboarden, maar dan van duinen af. Een hele gave ervaring die opnieuw een hoop adrenaline bezorgde. Na deze geweldige middag in de woestijn driftten, vlogen en schreeuwden we weer terug naar ons hostel om met de bus door te reizen naar Paracas. Opnieuw een erg mooi plaatsje dat aan de kust ligt. Na de jungle, tochten over 4600m hoge bergen en de woestijn konden we dus ook de kust afstrepen. Peru: een land dat alles te bieden heeft.
Hier in Paracas gingen we met een boot naar Islas de Ballestas. Een paar eilanden waar ongelofelijk veel verschillende vogels leven en ook zeehonden. Met onze boot gingen we langs al deze eilanden en zagen we de duizenden vogels, poserende zeehonden, pinguïns en wat andere zeedieren zoals zeesterren.
Na het zien van deze on-Nederlandse dieren vervolgden we onze reis naar een natuurreservaat net buiten Paracas. Dit was een soort schiereiland waar de golven een mooi baaitje hadden gevormd en als je de andere kant opkeek, keek je zo weer kilometers de zandbak in. Na wat fotootjes te hebben geschoten liepen we een stukje over het strand waar naast de gebruikelijke schelpen en zeewierresten ook wat andere interessante objecten lagen: zeehonden. Het enige aparte was alleen dat deze nogal dood waren. Het gaat namelijk zo dat zieke zeehonden meestal naar de kust gaan om te herstellen en vervolgens weer pinguïns gaan vangen. Het enige verschil is dat deze kust op de een of andere manier wat losser zand had dan andere kusten en de zeehonden niet gemakkelijk op de kust kunnen komen, door de golven worden dolgedraaid en levenloos op het strand aanspoelen. Een wat minder plezant gezicht, maar ja zo ies natoer.
Na weer een levenservaring rijker te zijn geworden reden we door naar onze eindbestemming waar we vrijdagavond aankwamen: Lima. Hier hadden we een gemeenschappelijke slaapruimte in een hostel. Na die eerste avond het nachtleven van Lima te hebben verkend, gingen we de volgende dag de rest van Lima verkennen en onze tickets ophalen voor het festival Creamfields. Dit ging natuurlijk lekker op z'n Peruaans en na een hoop bureaucratisch geneuzel, hadden we zo'n 4 uur later onze tickets. Na een kleine warming-up in ons hostel met koek en zopie waren we klaar voor de taxi naar het festivalterrein, gelukkig ook met wat hapjes en drankjes om de reis goed door te komen. Eenmaal bij de ingang van het terrein aangekomen, kwam er eentje al snel dat hij in slechts 5 minuten tijd van z'n ticket en geld was beroofd. Aangezien hij erg graag naar het festival wilde, er toch al was en vooral omdat de tickets slechts $50 waren, had hij al snel een nieuwe gekocht en konden we naar binnen.
De hoofdact van de avond was onze Franse vriend David Guetta, een grote naam die met z'n vriendjes waaronder Tommy Trash, Chris Liebing en een Nederlandse held R3HAB voor ons een mooie show ging wegzetten.
Tja, David Guetta, leuk zo'n grote naam, grote show, maar wat de muziek betrof nogal cliché. Hij kon alles wel leuk aan elkaar draaien, maar dat waren vooral alle nummers die we de afgelopen 4 jaar al hadden grijs gedraaid. Gelukkig had ie toch wat leuke mixjes en nieuwe nummers waardoor het uiteindelijk wel een gave show was. Vervolgens stal de ene na de andere plaatjesdraaier de show, we hadden een geweldige avond/nacht en toen de zon ons begon op te warmen en de laatste DJ z'n draaiorgel inpakte, namen wij ook maar de taxi terug naar het hostel. Die zondag hebben we de boulevard van Lima verkend, wat gegeten en maandagochtend namen we het vliegtuig terug naar Cusco.
Het was een geweldige trip waarin we ongelofelijk veel gezien en gedaan hebben en waarin de band tussen ons nog hechter is geworden. Helaas zijn we ondertussen nog maar met drie man van die trip over, maar gelukkig leren we nog steeds nieuwe mensen kennen en zijn er ook nog een paar die niet mee waren, maar nog wel in Cusco wonen. De nodige afscheidsfeestjes zijn al gevierd waarbij al geregeld werd geroepen dat er een reünie in Europa aan gaat komen. Een mooi vooruitzicht dus.
Enfin, na de geweldige trip naar Lima was het weer tijd voor stage. Dat bevalt ook nog steeds erg goed. Ik heb ondertussen ook een leuke band met m'n collega's die me niet alleen helpen met het verbeteren van m'n gewone Spaans, maar me ook verschillende woorden leren die je niet in de Spaanse woordenboeken tegenkomt. Synoniemen voor woorden als vriend, in het Spaans 'amigo', maar hier dus ook 'chuchera' of 'causita', wat te vergelijken is met bijvoorbeeld maat. Wat meer informele woorden die tussen de Peruanen worden gebruikt.
Na weer een paar weekjes van Cusco te hebben genoten, was het tijd voor m'n tweede tripje naar Lima. Dit keer om na drie maanden m'n padre weer eens te zien. Die bracht dankzij een missie van de Nederlandse overheid een bezoekje aan Colombia en Peru om in contact te komen met lokale zaaizaadbedrijven. Hij was daar met een zeer divers gezelschap; van gordijnrailsverkopers tot zaaizaadverkopers.
Voor de eerste avond waren we uitgenodigd bij de ambassadeur van Nederland in zijn ambassade. Hier hingen onze koning en koningin aan de muur te pronken en werden we voorzien van Peruaanse hapjes en drankjes. Na een aantal interessante gesprekken en onze ambassadeur bedankt te hebben gingen naar iets waar ik mijn hele verblijf in Peru nog niet was geweest: een Nederlandse bar. Compleet met Hazes aan de muur en bitterballen.
De volgende dag hadden we wat afspraken met Peruaanse bedrijven en brachten we een bezoek aan het Peruaanse ministerie van agricultuur. Ik mocht mee om het een en ander te vertalen en het was geweldig interessant om te zien hoe dat er hier allemaal aan toe gaat.
Zaterdag ging de rest van het Nederlandse gezelschap weer terug naar huis en bleven wij nog in Lima om samen wat tijd door te brengen en Lima te laten zien. Na zondag ook nog Lima te hebben verkend, namen we zondagavond het vliegtuig terug naar huis. Ik was zo'n 1,5 uur later thuis en papa zo'n 13 uur later.
Het was gaaf om na 3 maanden elkaar weer te zien en een maandje later zou ik de rest van de familie ook weer te zien krijgen. In de tussentijd zijn twee huisgenootjes van me vervangen, ik woon nu samen met Meyke, een meisje uit Vlaardingen en met Helene, een meisje uit Wallonië. Erg gezellig, er wordt goed gekookt, dus denk dat ik het daarmee wel tot eind januari uithoud.
Ondertussen kan ik gelukkig ook nog het Nederlandse voetbal bijhouden door middel van streamen en zo kon ik vorige week van de geweldig spannende pot tussen ons PSV en dat Feyenoord genieten. Een fantastische kraker die op het juiste moment werd beslist in een 4-3 overwinning die zorgde voor het herfstkampioenschap en wat hopelijk tot meer leidt aan het einde van dit seizoen!

Dit was het weer voor deze keer. Hopelijk was het weer vermakelijk om te lezen en de foto's die bij dit avontuur horen, staan al een tijdje op Facebook (www.facebook.com/daanvandinter).
Ondertussen ben ik met de familie aan het rondtrekken en heb ik in het vliegtuig en in de bus wat tijd kunnen vinden om weer wat op papier te zetten.

Allemaal een geweldig fijne Kerst toegewenst en een knallend Nieuwjaar. Het volgende verslag zal volgend jaar komen, adios!